บ้านเช่าหลังนั้น

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน เรื่องสั้นที่ท่านจะได้อ่านในเรื่องนี้ สร้างจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผู้เขียน เป็นความทรงจำในวัยเด็ก เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นราวๆปี 2528-2529 ขณะที่ผู้เขียนอายุได้ประมาณ 4-5 ขวบ ครอบครัวของเรามีกันอยู่ 4 คน มีพ่อซึ่งมีอาชีพเป็นตำรวจ แม่ที่ตอนนั้นยังไม่ได้ทำงาน พี่สาวของผู้เขียนซึ่งอายุมากกว่าผู้เขียน 1 ปี และสุดท้ายคือตัวผู้เขียนเอง เดิมทีครอบครัวเราอาศัยอยู่ที่บ้านในเขตชนบท พ่อและแม่ได้ฝากเราสองพี่น้องไว้กับยายจนกระทั่งวัยอนุบาล ต่อมาพ่อแม่ได้พาเราย้ายบ้านจากบ้านนอกเข้ามาอาศัยในตัวเมืองเพื่อความสะดวกในการเดินทางซึ่งพ่อได้ย้ายเข้ามาทำงานในสถานีตำรวจภูธรประจำจังหวัดอุบลราชธานี พ่อเลือกเช่าบ้านที่เป็นลักษณะคล้ายตึกแถวในบริเวณหลังป่าช้าแขก มีทั้งหมด3หลังติดกัน ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนเป็นไม้ ประตูเหล็กเลื่อนเปิดปิด  ชั้นบนมีห้้องนอนทั้งหมด 2 ห้อง คือห้องนอนของพ่อแม่ และห้องนอนของเรากับพี่สาว ซึ่งลักษณะที่นอนคือนอนพื้นปูเสื่อ และกางมุ้งขนาดพอดีตัวคนละหลัง บางวันจะมีน้าชายและน้าสาวซึ่งกำลังเรียนแวะเวียนมาอาศัยหลับนอนในห้องของเราด้วย คืนหนึ่ง ขณะนั้นน้าชายได้มาพักค้างที่ห้องนอนของเราเช่นเคย มุ้งถัดไปคือมุ้งของพี่สาว และถัดไปเป็นเตียงนอนที่น้าชายกำลังนอนหลับอยู่ ผู้เขียนตอนนั้นนอนไม่หลับ ในห้องนอนตอนนั้นไม่ถึงกับมืดมากคล้ายคืนเดือนแจ้งที่จันทร์ส่ิงสว่างจนสามารถมองเห็นห้องโดยรวมได้ ผู้เขียนนอนพลิกตัวไปมาหลายรอบแต่ก็ยังไม่หลับ บ้างก็กระดิกนิ้วเท้าเขี่ยปลายมุ้งเล่น พร้อมกับมองไปรอบๆห้องเช่นที่มองทุกวัน จนสายตาหันมาสังเกตุเห็นกลุ่มควันสีดำสลับเทา ไม่เข้มมาก ลักษณะรูปร่างไม่ชัดเจนว่าเป็นรูปคนหรืออะไร ผู้เขียนได้มองตามกลุ่มควันนั้นซึ่งค่อยๆลอยมาและหยุดลอยอยู่บริเวณปลายมุ้งที่ผู้เขียนกำลังนอนเขี่ยเท้าเล่นอยู่ ขณะนั้นเองผู้เขียนรู้สึกว่ามีบางอย่างสัมผัสที่นิ้วเท้านิ้วโป้งของผู้เขียน ผู้เขียนหยุดนิ่งไปสักพักก่อนจะเขี่ยนิ้วเล่นต่อ แต่สิ่งที่ปลายเท้าได้สัมผัสไม่ใช้ผ้ามุ้งนุ่มๆเหมือนเช่นเคย มันชัดเจนว่าเป็นการสัมผัสโดยตั้งใจคล้ายการเกา ในขณะที่กลุ่มควันนั้นยังลอยอยู่ไม่ไปไหน ผู้เขียนพยายามจะตะโกนเรียกพี่สาวและน้าชายที่กำลังหลับอยู่แต่ไม่มีเสียงหลุดออกจากปากเลย ทันใดนั้นเองผู้เขียนจึงได้งอขาเข้ามาใต้ผ้าห่มและนอนกอดเข่าตัวสั่น ไม่รู้ว่านานแค่ไหนจนรู้สึกตัวอีกทีในตอนเช้าพร้อมกับอาการไข้สูงหนาวสั่น แม่ได้พาผู้เขียนไปโรงพยาบาล ผู้เขียนป่วยอยู่หลายวัน หลังจากหายป่วยได้เห็นคุณตามาที่บ้านพร้อมกับนำตะปูมาตอกเสาไม้ในบ้านพร้อมพรมน้ำมนต์และเสกคาถาซึ่งคือคาถาอะไรไม่รู้เนื่ิองจากผู้เขียนยังเด็กอยู่มาก ซึ่งขณะนั้นผู้เขียนไม่รู้ว่าคนอื่นๆในบ้านเจอเหตุการณ์อะไรบ้าง จำได้ว่าไม่นานหลังจากนั้นพ่อได้ตัดสินใจพาเราย้ายบ้านไปเช่าบ้านอีกหลังที่ห่างออกไปอีกซอย หลายปีหลังจากนั้นในตอนหลังพอขับรถผ่านไป ผู้เขียนพยายามมองหาบ้านเช่าหลังนี้แต่ไม่พบ มาทราบทีหลังว่าบ้านเช่าหลังนี้ได้ถูกรื้อและสร้างใหม่ไม่ทราบด้วยเหตุผลใด และนี่คือภาพจำแรกเกี่ยวกับเรื่องลึกลับที่เกิดโดยตรงกับตัวผู้เขียนเอง หวังว่าเรื่องสั้นนี้คงสร้างความบันเทิงแก่ท่านผู้อ่านได้บ้าง ผู้เขียน ยังมีประสบการณ์หลอนๆจะเล่าให้ท่านผู้อ่านฟังอีก โปรดติดตามตอนต่อไป